IN MEMORIAM MIJNKE BOSMAN-HUIZINGA (1944-2019)
Op 22 november 2019 overleed na een kort ziekbed Mijnke Bosman-Huizinga op de leeftijd van 75 jaar. Mijnke Bosman was gedurende de periode 2007 – 2015 voorzitter van de Banningvereniging. Daarnaast was zij lid van Trefpunt, lid van de redactie van Tijd & Taak en in een eerdere periode medewerker publiciteit en organisatie van de AG der Woodbrokers (1984-1986). Onder haar voorzitterschap werd de naam van de vereniging van Zingeving.net gewijzigd in Banningvereniging. Tevens vond toen de verkoop plaats van de Rode Hoed. Het zijn twee besluiten geweest die voor de vereniging goed hebben uitgepakt. Voor de PvdA zat Mijnke in de gemeenteraden van Putten en Oegstgeest. Aan het eind van haar carrière was zij lid en fractiesecretaris van de PvdA-fractie in de Staten van Gelderland. Zij maakte zich er sterk voor cultuur. Tevens was ze lid van de redactie van Lokaal Bestuur.
Mijnke Bosman was remonstrants predikant. Velen kenden haar vanuit het werk als algemeen secretaris van de Remonstrantse Broederschap, een functie die zij ruim 18 jaar vervulde (1989-2007). In die functie kon ze haar betrokkenheid bij maatschappelijke vragen uitstekend kwijt. Vanuit die functie verrichtte ze veel werk voor de Raad van Kerken in Nederland, onder andere als vicevoorzitter (1998-2003). Een aantal Nationale Kerkendagen werd mede door haar bezielende organisatorische talent een succes. ‘Al doende geloven’ (de titel van het boekje dat haar bij haar afscheid als algemeen secretaris werd aangeboden) was ook haar levensmotto. Haar tomeloze energie en enorme betrokkenheid bij geloof, mens en maatschappij vervult velen nog steeds met respect en dankbaarheid. ‘Zij die geloven haasten niet’, maar Mijnke had altijd haast. Als het onderwerp van het telefoongesprek klaar was gooide ze subiet met een ‘hoi’ de hoorn op de haak. Het volgende gesprek, de volgende taak wachtte al weer.
Vele jaren stond Mijnkes portret in Tijd & Taak. Luisterend, maar tegelijk wilskrachtig. Van het afscheidsportret dat Naomi Woltring, ambtelijk secretaris in haar voorzittersperiode, van haar schreef luidde de titel: ‘Portret van een links-religieuze powervrouw.’ Voor wie Mijnke Bosman gekend heeft een zeer herkenbare typering. Mijnke was doelgericht en wist wat ze wilde, maar tegelijk kon ze heel ruimhartig oppakken wat haar hand onderweg te doen vond. Zoals ze zelf zei: ‘het leven hangt van toevalligheden aan elkaar.’ Zo zette ze zich zeer in voor mensen die het moeilijk hadden, bijvoorbeeld gedurende vele jaren in de Rotterdamse Pauluskerk.
Mijne Bosman had een vaardige hand van schrijven. Vele jaren schreef ze columns, ook in Tijd & Taak. In haar laatste column als voorzitter van de Banningvereniging, oktober 2015, reflecteerde ze op de voor Tijd & Taak zo typerende regels uit Psalm 24, ‘Aan God behoort de aarde en haar volheid’. Ze heeft begrip voor het feit dat deze psalmwoorden in een tijd van secularisatie niet langer de voorkant van Tijd & Taak sieren. Maar ze vindt het ook jammer omdat deze psalmwoorden iedereen wat te zeggen hebben, gelovig of niet. In de psalm wordt de mens op een goede wijze op zijn plaats gezet. Belangrijk en bescheiden tegelijk. ‘De aarde en haar volheid mogen worden bewoond en gebruikt, maar niemand kan claimen dat de aarde van hem of haar is.’ De column spitst dit vervolgens toe op het vluchtelingenvraagstuk. Nederland is niet alleen van de Nederlanders. Wie het recht heeft hier binnen te komen mag volledig meedoen ‘in de samenleving van het stukje aarde dat wij mogen bewonen en gebruiken’.
Het is en blijft een voor Mijnke Bosman typerende column: bewogen, veelzijdig, betrokken, een doener met het hart op de goede plek.
Ook als Banningvereniging zijn we haar veel dank verschuldigd. We zullen haar missen. Onze gedachten gaan uit naar de nabestaanden.