Op de jaarvergadering van 26 mei jongstleden nam de vereniging afscheid van Saami Akrouh, Khalil Aitblal en Jan Seeleman als bestuursleden. Chantal Robbe en Vecih Er volgden hen op. Hieronder vertelt Vecih aan de hand van drie vaste vragen over zijn betrokkenheid bij het werk van onze vereniging, in het spoor van Banning.
Wat beweegt je?
Ik ben in Turkije geboren en getogen. Ik kom uit een religieuze familie. De eerste negen jaar van mijn leven heb ik doorgebracht in een klein dorp. Mijn vader was een soort dorpshoofd. In die tijd waren er weinig middelen voor een comfortabel leven. De hele familie moest hard werken in de agrarische sector. In die tijd was er veel solidariteit tussen de mensen. Mensen hadden meer contact met God (Allah).
In 1984 zijn wij verhuisd naar Konya, een grote stad. Daar was alles anders dan ik gewend was. Ik moest integreren in die grote stad. Elke school waar ik op heb gezeten, van de basisschool tot aan de universiteit, was anders. Er waren verschillende subculturen naast elkaar. Mijn schooljaren kun je zien als een soort kleine marathon. Voor een goede schoolcarrière moest ik op landelijk niveau een examen maken en een minimum aantal punten behalen. Op het moment dat je niet aan die norm voldoet, heb je geen toegang tot een universitaire opleiding. Gelukstranen rolden over mijn wangen toen ik te horen kreeg dat ik was aangenomen. Mijn opleiding duurde vier jaar. Na deze vier jaar kreeg ik eindelijk de titel die ik graag wilde hebben: landbouwingenieur. Nu begon de grote marathon: een baan vinden, plannen maken. Helaas verliep niet alles vlekkeloos. Ik had na lang zoeken eindelijk een baan gevonden. In het onderwijs. Dit was een echte uitdaging voor mij.
Tijdens mijn carrière als onderwijzer ben ik gaan verloven, na twee jaar zijn we getrouwd. Mijn echtgenote was afkomstig uit Nederland. Ik wilde in Turkije blijven wonen, bij mijn familie en vrienden. Mijn echtgenote wilde in Nederland wonen. Na lang denken heb ik besloten naar Nederland te gaan. Augustus 1998, een doorbraak in mijn leven. Eenmaal in Nederland voelde het als een déjà-vu: weer nieuwe mensen, nieuwe culturen en nog veel meer nieuwe dingen. Alles begon opnieuw. In mijn jeugd ging ik elke zomervakantie naar de moskee om les over het geloof te volgen. Onze imam zei altijd: ‘geduld en doorzettingsvermogen zijn de sleutels voor succes’. Dit is in Nederland mijn levensmotto geworden. Ik begon de opleiding Culturele Maatschappelijke Vorming op het HBO in 2002. Deze opleiding heb ik met succes afgerond. Eind januari 2015 werd ik uitgeroepen tot een van de vijftig meest invloedrijke Nederlanders van Turkse origine.
Nederland is een vrij land. Door het leven gaan als moslim is aan de ene kant heel makkelijk, maar aan de andere kant ook weer heel moeilijk. Na de gruwelijke terreuraanslag van 11 september is er veel veranderd. De schone naam van de Islam is beschadigd. Ik moest voorzichtiger zijn dan ooit. Alles wat ik niet goed doe, heeft negatief effect op de naam van mijn geloof en dat wilde ik koste wat het kost voorkomen. Mensen kunnen heel makkelijk generaliseren en de naam van de Islam zwart maken. Wij als moslims moeten deze vooroordelen uit de weg ruimen. Als je leeft volgens de normen en waarden van je geloof, word je een rolmodel en kunnen mensen je niet vooroordelen.
Waarom ben je actief in de Banning Vereniging?
De Banning Vereniging is een vereniging die vooral gericht is op levensovertuiging, religie en sociaaldemocratie. Ik wil vanuit mijn perspectief als moslim graag een bijdrage leveren aan de activiteiten van de vereniging. Die activiteiten spreken mij erg aan. Hierdoor verbreed ik ook mijn eigen perspectief.
Wat is een belangrijke tekst in je leven?
Het boek Tarihce-i Hayat (Biografie) van de islamitische geleerde Bediuzzaman Said Nursi, verschenen in 1958. In dit boek wordt een beschrijving gegeven van de normen en waarden die hij probeerde te realiseren in een moeilijke periode van zijn leven. Het boek geeft een illustratie van iemand die de strijd lijkt te hebben verloren in de periode dat hij leeft, maar uiteindelijk zie je hoe hij na zijn dood toch de strijd heeft gewonnen. Dit boek leert je om een rolmodel te zijn in tijden van moeilijkheid.